Helgin framundan
Sælt veri fólkið!
Já nú er kominn föstudagur eina ferðina enn og helgin framundan. Pési fór með troðfullan bíl norður í gær þannig að flutningarnir eru formlega hafðir!
Bára systir ætlar að heimsækja okkur og núna liggjum við á bæn um að sama góða veðrið og búið er að vera þessa vikuna haldist fram yfir helgi. Að vísu bendir veðurspáin til þess að það eigi aðeins að bleyta upp í okkur en við hlustum ekkert á hana.
Hilmar Þór er sjálfum sér líkur þessa dagana. Að vísu hefur hann tekið sér svefnvenjur föður síns sér til fyrirmyndar, fyrir þá sem ekki þekkja til þá eru þær meira á þeim nótum að fara seint að sofa og helst bara fá að sofa í friði fram undir hádegi. Hann hefur því ekki verið á því að sofna á kvöldin og grætur svo þegar við erum að reyna að koma honum á fætur á morgnana:( Hann verður því örugglega ánægður að fá að sofa í fyrramálið (og aldrei að vita nema móðirin verði líka glöð með það).
Forsetinn heimsótti okkur í vikunni, hann kíkti meiri að segja í mína stofu og var vægast sagt orðlaus yfir hversu vel ég stæði mig! Ég beið því alltaf eftir því í ræðunni hans niður í íþróttahúsi um kvöldið og í sjónvarpinu að hann nefndi mig með nafni og hrósaði mér sérstaklega en eitthvað olli því að hann gerði það ekki. Talaði bara um að gaman væri að sjá hve menntamálin væru í góðum farvegi hér í sýslunni. Þið vitið það hér með, lesendur góðir, hvað hann átti við með því;)
Annars verð ég að viðurkenna það að ég var alveg á nálum með þessa krakkaorma. Það er nefnilega þannig að gelgjan er hlaupin í sum þeirra og ég beið alltaf eftir því að þau segðu einhverja bölvaða vitleysu til að vera fyndin! Sem betur fer slapp það fyrir horn, en ég verð að viðurkenna það að ég fölnaði þegar einn strákurinn kom hlaupandi inn í stofu og hrópaði: ,,Ég kyssti Dorrit, ég kyssti forsetafrúna" Ég sá strax fyrir mér að hann hefði stokkið á hana og rekið henni rembingskoss án þess að hún gæti borið fyrir sig hendurnar. Mér létti því þegar ég kom á kennarastofuna og kennararnir sögðu hann einungis hafa rétt henni höndina og heilsað henni og hún þá beygt sig niður til hans og kysst hann á kinnina! Þetta slapp því allt fyrir horn og strákurinn er í skýjunum.
Jæja ætli að ég verði ekki að fara að fara niður í stofu að sinna nemendunum.
Hafið það gott.
Kv. Helga
Já nú er kominn föstudagur eina ferðina enn og helgin framundan. Pési fór með troðfullan bíl norður í gær þannig að flutningarnir eru formlega hafðir!
Bára systir ætlar að heimsækja okkur og núna liggjum við á bæn um að sama góða veðrið og búið er að vera þessa vikuna haldist fram yfir helgi. Að vísu bendir veðurspáin til þess að það eigi aðeins að bleyta upp í okkur en við hlustum ekkert á hana.
Hilmar Þór er sjálfum sér líkur þessa dagana. Að vísu hefur hann tekið sér svefnvenjur föður síns sér til fyrirmyndar, fyrir þá sem ekki þekkja til þá eru þær meira á þeim nótum að fara seint að sofa og helst bara fá að sofa í friði fram undir hádegi. Hann hefur því ekki verið á því að sofna á kvöldin og grætur svo þegar við erum að reyna að koma honum á fætur á morgnana:( Hann verður því örugglega ánægður að fá að sofa í fyrramálið (og aldrei að vita nema móðirin verði líka glöð með það).
Forsetinn heimsótti okkur í vikunni, hann kíkti meiri að segja í mína stofu og var vægast sagt orðlaus yfir hversu vel ég stæði mig! Ég beið því alltaf eftir því í ræðunni hans niður í íþróttahúsi um kvöldið og í sjónvarpinu að hann nefndi mig með nafni og hrósaði mér sérstaklega en eitthvað olli því að hann gerði það ekki. Talaði bara um að gaman væri að sjá hve menntamálin væru í góðum farvegi hér í sýslunni. Þið vitið það hér með, lesendur góðir, hvað hann átti við með því;)
Annars verð ég að viðurkenna það að ég var alveg á nálum með þessa krakkaorma. Það er nefnilega þannig að gelgjan er hlaupin í sum þeirra og ég beið alltaf eftir því að þau segðu einhverja bölvaða vitleysu til að vera fyndin! Sem betur fer slapp það fyrir horn, en ég verð að viðurkenna það að ég fölnaði þegar einn strákurinn kom hlaupandi inn í stofu og hrópaði: ,,Ég kyssti Dorrit, ég kyssti forsetafrúna" Ég sá strax fyrir mér að hann hefði stokkið á hana og rekið henni rembingskoss án þess að hún gæti borið fyrir sig hendurnar. Mér létti því þegar ég kom á kennarastofuna og kennararnir sögðu hann einungis hafa rétt henni höndina og heilsað henni og hún þá beygt sig niður til hans og kysst hann á kinnina! Þetta slapp því allt fyrir horn og strákurinn er í skýjunum.
Jæja ætli að ég verði ekki að fara að fara niður í stofu að sinna nemendunum.
Hafið það gott.
Kv. Helga